Benim için arkadaşlık çok önemlidir . Bana güç verir. Ana okulunda ilk gerçek iyi arkadaşımı edinmiştim.Her zaman 4.sınıflarla uğraşıp bela arardık.Bunun çok cool olduğunu düşünürdük. Onlardan daha küçük olmamıza rağmen , her zaman onları döverdik. Ne yazık ki arkadaşım başka bir şehire taşındı , bu çok üzücüydü.Birbirimizi bir daha görmedik , ama o benim en iyi arkadaşımdı.
Bill ve ben "kılavuz" çocuk olarak yetiştirildik , çünkü ebeveynlerimiz çalışıyordu.Bu ; ya anneannemizde ya da evde tek başımıza olmamız anlamına geliyor. Ama anneannemin artık öğleden sonra bizim için zamanı olmadığında , okul sonrası programa gitmek zorundaydık . Ordan kesinlikle nefret ediyordum.
İlk olarak , diğer çocuklarla anlaşamıyorduk , 2. olarak da yemekler tamamen iğrençti.Her zaman bir etle iğrenç bir sos olurdu.3. olarak , ödevlerimizi orada yapmak zorundaydık.Ancak onları bitirdikten sonra dışarı çıkıp oynayabilirdik.
Her zaman kızlara olan bir şey vardı , onlarla bir kere "völkerball" oynarsan , sana aşık olurlardı.Burası aşk mektuplarının başladığı yerdir.Her zaman tünelde buluşabilir miyiz ? derlerdi. Evet,Hayır, ya da belki.O tünelde emekleyip karşı tarafa geçebilirdin , herkes orda öpüşürdü.Bu sırada okul sonrası programdan nefret ettik ve ayrılmak zorunda kaldık.Oranın cool olduğunu düşünmüştüm !
Ama ana okulu geldiğinde bu kesinlikle mahvoldu.Her zaman "ceza puzzle'ı" yapmak zorunda kalırdım ve hiçbir zaman yapmayı başaramadım.
Ve sonunda okula gittim ve bu beni mutlu etti.Hala okul çantamda neler olduğunu hatırlayabiliyorum.Sadece şekerlerle dolu değildi , 1.sınıf kitaplarım ve haritam , kalem kutum,fişlerim ve bir takım diğer okul eşyalarım vardı.Bu eşyalarla çok mutluydum. Ve her gün büyüyor gibi hissediyordum.
Eğer ana okulundaki gibi berbat olacağını bilseydim,hiçbir zaman gitmezdim.2.günden itibaren her şeyden nefret ettim.Derste diğeriyle konuşmamız yasaktı, ama biz tabi ki bunu uygulamadık.Öğretmenimiz çok gıcıktı.Bill ve beni başından sevmemişti.Tabii ki oraya geri dönmek istemedik,ama annem zorladı.Bunun ve annemin benim moralimi bozmasına izin vermedim.Okulla ilgili bu olay dışında , annem bize karşı katı değildi.Her zaman onunla iyi anlaşırdım. Sorunlarımız olduğunda Bill ve bana yardım ederdi.Kendi kararlarımızı kendimiz verebilirdik,bunun sayesinde şuan neyi sevip sevmediğimi biliyorum.
En çok sevdiğim bir şey ise anneannemin spagettisi. O en iyi aşçıdır ve harika bir sos yapar . Ben de yapmayı denedim,ama yapamadım.Bence onun özel bir kabı vardı.Bu yüzden okuldan sonra akşam yemeğine anneanneme giderdik.Magdeburg'da okulun yanında yaşıyordu. Dedem benim örnek aldığım kişiydi.Hatta onun gibi olmak için karate dersleri almıştım.Ama bazı noktalarda ona bu sporu sevmediğimi söyledim.İlk önce hayal kırıklığına uğrayacağını düşünmüştüm,ama onun için bu gayet normaldi.
4.sınıftan sonra köyümüzden taşındık. Orada ( yeni şehirde ) diğer çocuklar bizi okuldan soğutmaya çalıştılar,çünkü hep aşk mektupları alıyorduk .
Ama başaramadılar .. ve ben hala aşk mektupları alıyorum ....
varsa özür...
alıntıdır..
Salı Ara. 02, 2008 7:27 pm
